‘น่าเบื่อจัง.......’
ก้องบดินทร์นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวหน้าจอทีวีในคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ มือเรียวกดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้ใส่ใจที่ช่องใดเป็นพิเศษ คนหน้าป่องถอนหายใจออกมารอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวัน ตั้งแต่พีรวิชญ์ต้องเตรียมตัวแข่งรถรายการใหญ่ระดับประเทศ คนหน้าคมก็ไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่กับก้องบดินทร์ซักเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์แท้ๆ แต่เขาก็ยังต้องไปสนาม อีกตั้งนานกว่าที่พีรวิชญ์จะกลับ ก้องบดินทร์เหลือบสายตามองนาฬิกาที่ติดอยู่บนฝาผนังห้องของคอนโด บ่ายโมงสี่สิบ............. อีกตั้งนานกว่าที่คนหน้าเข้มจะกลับ เขาจะหาอะไรทำฆ่าเวลาดีนะ.............คนหน้ากลมทำหน้ายุ่งเหมือนใช้ความคิด แต่แล้วคิ้วที่ขมวดอยู่บนใบหน้าหวานๆ นั้นก็คลายลง ก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาต่อสายทันที
“ว่าไงจ๊ะน้องรัก.......ทำไมวันนี้ถึงโทรมาหาพี่ได้ล่ะ ไม่ได้อยู่กับคุณพีเหรอ” เสียงหวานๆ ของแก้วกัญญาดังมาตามสายโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นว่าใครโทรเข้ามา
“พีเค้าไปที่สนามอ่ะพี่แก้ว อีกสองวันพีก็จะแข่งแล้ว ตอนนี้ก้องก็เลยเบื่อๆ เลยว่าจะชวนพี่แก้วไปหาอะไรกินกัน ว่าแต่พี่แก้วว่างมั๊ย”
“พี่ว่างเสมอแหละจ๊ะ สำหรับก้องน่ะ ดีเหมือนกัน เราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันนานแล้ว เดี๋ยวพี่ไปรับก้องที่คอนโดแล้วกันนะ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็คงจะถึง ยังไงถ้าถึงแล้วเดี๋ยวพี่จะโทรกลับไปอีกทีนะ”
“พี่แก้วน่ารักที่สุดในโลกเลย” หลังจากวางสายจากแก้วกัญญา แววตาของคนหน้าหวานก็เป็นประกายขึ้นมาทันที เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ที่ได้ของเล่นถูกใจ
หลังจากวางสายจากพี่สาวสุดที่รักแล้ว ก้องบดินทร์ก็ต่อสายไปยังคนที่ยังอยู่ที่สนามแข่งรถ เขาโทรเข้าไปหาพีรวิชญ์สองถึงสามครั้งแต่ไม่มีใครรับสาย ‘สงสัยยังซ้อมอยู่’ ก้องบดินทร์ถอนหายใจออกมาอีกครั้งก่อนจะส่งข้อความไปให้คนที่อยู่ในความคิด
‘พี...เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอกกับพี่แก้วนะ ถ้าคุณกลับมาก่อนผม คุณก็อุ่นกับข้าวที่อยู่ในครัวได้เลย แล้วไม่ต้องรอกินข้าวนะ ผมอาจจะกินกับพี่แก้ว ถ้าคุณได้รับข้อความแล้วโทรกลับมาหาผมด้วย แล้วก็ซ้อมดีๆ ล่ะคุณพี ระวังตัวด้วย ผมเป็นห่วง’
หลังจากส่งข้อความไปให้คนหน้าคมเรียบร้อยแล้ว ก้องบดินทร์ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างอารมณ์ดี
.
.
.
“โอ้โหพี่แก้ว น่ากินจัง” ก้องบดินทร์อุทานออกมาเมื่อเค้กชาเขียวรูปทรงสามเหลี่ยมชิ้นหนึ่งถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้า เนื้อเค้กสีเขียวอ่อนเนียนละเอียดแบ่งออกเป็นสองชั้น คั่นด้วยครีมวานิลาสีขาว หน้าเค้กปาดด้วยครีมชาเขียวสีเขียวตอง โรยด้วยเม็ดอัลมอลด์สีน้ำตาลครีมผ่าซีก คนหน้ากลมอดใจไม่ไหวใช้ช้อนตัดเค้กคำเล็กๆ เข้าปากทันที
“อืมหืม........เนื้อเค้กนุ๊มนุ่น กลิ่นชาเขียวก็ห๊อมหอม หอมติดจมูกเลยอ่ะพี่แก้ว เพื่อนพี่แก้วคนนี้ทำเค้กเก่งจัง”
แก้วกัญญาพาน้องชายสุดหวงมาทานเค้กที่ร้านของเพื่อนสนิทเพื่อคลายความเหงา ริมฝีปากอิ่มของเธอยิ้มแย้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นกิริยาของคนตรงหน้า
“เพื่อนพี่คนนี้ไม่ได้ทำเค้กเก่งอย่างเดียวเท่านั้นนะ แต่ยังคิดสูตรเค้กใหม่ๆ เก่งอีกด้วย”
“จริงเหรอพี่แก้ว......นี่ๆๆ พี่แก้วให้เพื่อนพี่แก้วมาสอนก้องบ้างดิ ก้องอยากทำเค้กสูตรพิเศษให้พีอ่ะ คือ......พีเค้าเคยบอกว่าเค้าอยากให้มีขนมอร่อยๆ ทานคู่กับชาที่เค้าชงเอง ก้องก็เลยคิดว่าก้องจะลองทำเค้กที่เหมาะกับชาของพีดู พี่แก้วช่วยบอกเพื่อนพี่แก้วให้มาสอนก้องหน่อยน๊า นะพี่แก้วนะ” ก้องบดินทร์ทำตาบ๊องแบ๊ว แถมทำเสียงออดอ้อนใส่พี่สาว จนแก้วกัญญาอดที่จะหัวเราะกับท่าทางของน้องชายตัวเองไม่ได้
“อะไรกันก้อง ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง ยังเพ้อถึงกันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”
ก้องบดินทร์หน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีเมื่อถูกแซวจากพี่สาว ก่อนจะเอ่ยแก้เกี้ยวออกไปว่า
“เยอะไปป่ะพี่แก้ว ก้องไม่ได้เพ้อถึงขนาดนั้นสักหน่อย”
“จ๊ะ......เชื่อ!!!!!!!!”
ระหว่างที่สองพี่น้องนั่งคุยกันอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของก้องบดินทร์ก็ดังขึ้น คนหน้ากลมนำโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนมองไปที่หน้าจอของตัวเครื่องแล้วคลี่ยิ้มออกมา
“ใครโทรมาเหรอ ก้อง ทำไมไม่รับล่ะ” แก้วกัญญาถามด้วยความสงสัย พลางชะโงกหน้าไปที่มือถือของน้องชาย
“ข้อความน่ะพี่แก้ว”
“ใครส่งมาล่ะฮึ” แก้วกัญญาอมยิ้มน้อยๆ มองหน้าน้องชายอย่างรู้ทัน
“ก็........พีเค้าส่งมา” คนหน้าหวานตอบคำพี่สาวเสียงอ้อมแอ้ม ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกพี่สาวตัวดีฉกออกไปจากมืออย่างง่ายดาย
เมื่อชิงโทรศัพท์มาจากน้องชายสุดที่เลิฟได้แล้ว แก้วกัญญาก็อ่านออกเสียงข้อความเสียงเล็กเสียงน้อยแซวคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
“โทษทีนะก้อง ตอนคุณโทรมาผมซ้อมอยู่ และตอนนี้ผมก็ต้องไปซ้อมอีกแล้ว กลับบ้านเร็วๆ นะครับ อย่าให้ผมรอคุณนานล่ะ ผมคิดถึง............โหย...........เป็นเอามากทั้งคู่เลยนะเนี่ย อะไรจะสวีทกันปานนั้นจ๊ะคุณน้อง”
“พี่แก้ว.........ตกลงพี่จะกินเค้กของพี่มั๊ยเนี่ย ถ้าไม่กิน...........ก้องขอ” ก้องบดินทร์พูด พลางทำท่าจะยกจานเค้กวานิลาออกจากตรงหน้าพี่สาว แต่แก้วกัญญาก็ไวกว่า แย่งชิงจานเค้กแสนอร่อยกลับมาตรงหน้าจนได้
“แหมๆๆ พี่ไม่ใช่คุณพีนะจ๊ะจะได้มาเหวี่ยงใส่กันแบบเนี้ยะ นี่............คุณน้องชาย ดีกันนะๆๆๆๆ กินเค้กกันดีกว่า มาเร๊ว” แก้วกัญญาง้องอนน้องชายเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามเริ่มทำแก้มป่อง ฝ่ายก้องบดินทร์เมื่อเห็นพี่สาวลงทุนง้อซะขนาดนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา ก่อนที่สองพี่น้องจะประสานเสียงหัวเราะพร้อมกันอย่างมีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น